Beş Mevsim

Dünya doğar dünya ölür içimde
Beş mevsim yaşarım kendi kendime
Arş u kürsi, sonsuz âlem, içimde
Beş mevsim şaşarım kendi kendime

Yaza girdim olgunluğa eriştim
Nefsim ile çok savaşa giriştim
Dalgalandım ummanlara karıştım
Durmadan koşarım kendi kendime

Yel esince köklerimden söküldüm
Hak yolunda doğruldukça yıkıldım
Güz gelende ateşlerde yakıldım
Piştikçe pişerim kendi kendime

Kış gelince kar kapladı başımı
Söndürdü içimde kor ataşımı
Deryalara kattım gözden yaşımı
Taştıkça taşarım kendi kendime

Beşinci mevsimin acıdır tadı
Kırılır sonunda kolu kanadı
Bir taşa yazılır İHLASÎ adı
Künyeden düşerim kendi kendime


Not: Bu şiir Bekir Akbulut (Ozan İhlasi) tarafından aktarılmıştır.

Bu Şiiri Arkadaşınıza Tavsiye Edebilirsiniz                                                 Yazdır

Şiir Hakkında Görüş/Hata/Düzeltme Bildirmek İstiyorum

[<<-Geri ]